15 Eylül 2010 Çarşamba

KREŞ GÜNLÜKLERİ-1

Bugün ilk günümüzü başarıyla atlattık sayılır.Sayılır diyorum çünkü sabah her şey normaldi.Biraz sonra anlatacağım ve sizde öğreneceksiniz.Her şeye en baştan başlıyayım.Kızları kreşin ilk gününde yalnız bırakmamak adına anane, babane ve büyükanne üçlüsünü yani altın kızları da alarak sabah erkenden evden çıktık.Ama ne çıkmak uyuyup kalmışız zira.Çabucak hazırlandık ve attık kendimizi yollara.Neyse ki tam vaktinde ordaydık.Anneler, babalar almış çocuklarını getirmişler.Çocuklar genelde uysalca giriyorlar içeriye.Biz bir gece önce benim özenle hazırladığım çantayı teslim ettik önce.Sonra sıra kızların içeri girmesine geldi.Ayakkabılarını çıkardık, kreş ayakkabılarını giydirdim.Sonra baktım Karya yanıma geldi.Sımsıkı sarıldı bana.Öpüştük koklaştık, akşama gelip alacağız sizi babayla dedim tamam dedi.Günler öncesinden okula gideceklerini biliyorlardı, sakince hazırlamaya çalışmıştık.Sanırım bunun etkisi oldu.Sonra sırayla anane, büyükanne, baba ve babaneyle de vedalaştı.Sonra Damla geldi yanıma dudaklar büzük.Ağladı ağlayacak.Ama tutuyor kendini.Battaniyesini verdik eline, sarıldık öpüştük.O mahzunca çıktı yukarıya ve sonra ağlamaya başladı.Bizden sonra da uzunca bir süre ağlamış ama sonra sakinleşmiş.Sıkı sıkı tembih ettik aman battaniyesini vermeyi unutmayın diye.Biz kızları kreşe bıraktık ama benim içimde fırtınalar kopuyor.Sanki ilk kez ayrılıyorum onlardan.Sanki her gün evde bırakıp işe giden ben değilim.Ama bu çok farklı bir şey.Kendi evimde güvenli kollara bırakıyordum onları ve gözüm hiç bir zaman arkamda kalmıyordu.Biliyordum ki benden çok daha iyi bakan insanlar var.Şimdi ise evimizde değil bambaşka bir mekana bırakıyorum kızları.Orada mutlu olacaklar biliyorum ama ana yüreği işte.Kıyamıyor ki.YAlnız şunu anladım.Allah kimseyi evladından ayırmasın.O kadar zor ki.Bir kaç saatlik ayrılık bile öyle kötü ki.Acaba içeride neler yapıyorlar, nasıl vakit geçiriyorlar.Damla çok çekingen ve çok su içen bir çocuk acaba susadığı zaman su isteyebileck mi?Acaba wc ihtiyaçlarını söyleyebilecekler mi?Acaba uyuyabilecekler mi?Acaba yemek iyecekler mi?Ana yüreği neler düşünüyor.Uzunca bir süre ağladım.Tutamadım kendimi.M.ye sordum DAmla susadığında su isteyemesse eğer KAryaya söyler mi acaba diye.Yani iki kardeş olmaları bizim içinde onlar içinde avantaj gibi.Bana göre tabi.En azından birbirlerini tanıyorlar.Akşam biraz erken almamız söylendi.Her ihtimale karşı kriz durumunda biz sizi ararız daha erken gelirsiniz dediler.Öğleye doğru aradım ben.Çok merak ediyordum çünkü neler olduğunu.Telefondaki bayan bir saniye dedi ve şu an sınıftayım ağlama sesi duyuyormusunuz dedi.BAktım yok çocuklar cıvıl cıvıl şakıyorlar.Benimkiler ne yapıyorlar dedim.Psikolog gözetiminde parmak oyunu oynuyorlar dedi.Rahatladım ama tekrar ağlamaya başladım.Tekrar çalışma olayına lanet ettim.Çocuk doğuruyorsun hemde ne zahmetlerle, ne uğraşlarla ama paranla çocuğunu başkalarına bırakıyorsun bakmaları için.Nasıl bir çelişkidir bu.Madem kendin büyütemeyeceksin niye doğurursun.Ama insan işte acaip bir yaratık.
Akşama kadar bizi kimse aramadı.Ama her telefonum çaldığında yüreğim ağzıma geldi.AKşam saat 16.00 da kreşin kapısındaydık.Kızları bekliyoruz.Geldi benim yumurcaklar.Öğretmenleri ellerinden tutmuş getirdi.DAmla bizi görünce öyle çok sevindi ki anlatamam.Sanki günlerdir görüşmüyoruz.Hemen bana yaptıklarını anlattılar.Çorba yemişler, oyun oynamışlar, uyumuşlar v.s.Öğretmenimiz çok tatlı bir bayan.Güler yüzlü sevecen.İçim daha bir rahat etti.Hoşçakal dedik öğretmenimize.Kızlar orada okulu çok sevdik, yarın yine geleceğiz dediler ama eve gelince Damla ben okulu sevmedim demeye başladı.Bütün akşam okul lafı geçince ağladı gitmeyeceğim dedi.KArya çok sevmiş ama o ben gideceğim diyor.Erken yatırdım onları.Saat 21.00 de Damla sızdı, karya da 21.20 de.YArın sabah ne yapacağız bakalım.Damla bizi zorlayacak gibi.Alışacak ama biraz zor olacak sanırım.İlk günümüz böyle geçti.YArın neler olduğunu yazarım.

2 yorum:

Belkıs dedi ki...

ulen dilekk benide ağlattın :(((

İkiz Annesi sdilek dedi ki...

Ağlama arkadaşım ben çok ağladım ikimizin yerine de...