28 Eylül 2010 Salı

KREŞ GÜNLÜĞÜ-SANIRIM ARTIK SON

Kreşe başladığımızdan beri alışma sürecimizi, yaşadıklarımızı not ettim.İleride biz nasıl kreşe gittik diye sorduklarında açın okuyun diyeceğim.Aradan uzun yıllar geçmiş olacak.
Şimdi kreş günlüklerinin sona erme nedenini yazayım.Sanırım artık alıştık.O zorluklar o krizler yaşanmıyor artık.Gitmek zorunda olduklarını anladılar.Gerçi hala akşamları biz okulu sevmedik diyorlar ama artık bunu ağlayarak söylemiyorlar.Birde sabah uykularını alamıyorlar. Mızırdanmalarında bunun da etkisi var. Dün gayet güzel geçti.Sabah Damlanın o yüz ifadesinden sonra böyle olacağını tahmin etmedim ama.Kızlarımı almaya gittiğimizde içeriden sesleri geliyordu.Görevli teyzemiz Karyaaa-Damlaaa diye seslendiği anda benimkiler anneeee babaaaa diye bağırmaya başlamışlardı bile.Damla koşarak geldi ve atladı boynuma.Zıplaya zıplaya hemde.Görmeliydiniz o anı.Sarıldık kucaklaştık öpüştük..Benden sonra babasına koştu onuda öptü.
Karya bu arada kraliçe endamıyla merdiven inmeye çalışıyor.İndi hemen ayakkabılarını giymeye başladı.Karya kreşe başladığından beri herşeyini kendisi yapıyor.Kendisi giyiniyor.Atletini, külodunu, tişörtünü, pantolununu yada pijamasını ve çorabını.Çorapları genelde ters giyiliyor ama olsun.Kızım kendi başına bir şeyler başarıyor buda bizi çokk mutlu ediyor.Damlada kendi başına yapmaya çalışıyor ama biraz daha tembelce bu konuda.Çünkü sabırlı değil hemen sıkılıyor ve bir an önce olsun bitsin istiyor.
Bu sabah ise Karya yine ağlayarak uyandı.Tersinden kalktı yani.Belliydi.Ben lavobaya gittim vay efendim niye gitmişim.Ağlaya ağlaya peşimde dolaşıyo.Sonra Babası geldi ne istiyorsun kızım diye sordu birlikte bizim odaya gittiler ve benim makyaj çantamı alıp çıkmışlar.Bir ara odalarına girdim ve bir de ne göreyim.Karya benim saç rimelimi almış dudaklarını boyuyor.Aldım elinden ruj verdim dedim boyasın her tarafı ne yapayım.O arada hazırlanmam gerekiyor kızların hazırlanması gerekiyor.Neyse efendim ben hazırlandım geldim kızları giydireyim diye.Elimde elbiseleri.Hanımefendi elbise giymeyecekmiş.Şort giyecekmiş.Şort dediği de pantolon.Gitti kendi istediği tişörtü ve pantolonu aldı getirdi.Birlikte giyindik tabi dudağında benim pembe rujumla.Damlayı da babası giydirdi.Sorunsuz bir şekilde çıktık evden.Kreşe vardık.İçeri girince ayakkabılarımızı çıkardık görevli teyzelerimiz gelmedi henüz ama baktım Karya elinde (bu arada bizden istedikleri kitaplar vardı cumartesi günü kızlarla birlikte gidip o kitapları almıştık.Dün onlar uyuduktan sonra etiketledik ve poşete koyduk.Sabahda ikisi birer elinde poşet olmak üzere çıkmıştı evden) kitaplarıyla merdivenleri çıktı ve hiç arkasına bile bakmadan içeri girdi.Damla ise görevli teyze gelene kadar merdivenleri yarılamıştı teyze gelince döndü arkasına bize baktı ve el salladı.Ama bu kez dudaklar büzük gözler dolu değildi.Damla zaten kabullendi artık okul olayını.
İşte bizim kreş macerelarımızın sona eren kısmı.Tabi son diyorum ama belli olmaz benim sıpaların işi.Belki yarın herşey en başından devam edecek(Allah korusun diyorum) Ama en azından gitmek zorunda olduklarını biliyorlar artık.

2 yorum:

aysencifci dedi ki...

Ohhh, rahatladım senin adına. Aman nazar değmesin, hergün daha iyiye gitsinler inşallah! Hep söylüyorlar, kreşin çocuklara çok artısı oluyor diye. Sonra bu artıları da yazarsan bizi sevindirirsin. Kızları ve seni çoooookkkk öptüm.

İkiz Annesi sdilek dedi ki...

Ayşencim yazarım tabi.
Sağol arkadaşım bizi bu aşamada hiçç yalnız bırakmadın.Bizde seni ve idili çokk öpüyoruz.