Bugün yağmur var yine.Herkes sabahın köründe mis gibi sıcacık yatağında uyuyorken biz kalktık işe geldik.Anasını satayım dedim yine.Niye çalışıyoruz ki.Neyse efendim Damla'dan bahsedecğim bugün.
Damla çok duygusal bir çocuk.Bir o kadar da laf ebesi.
Beni ne zaman yüzüm ekşimiş görse "anneee sen üzüldün mü" diye sorar.
Ben de "hayır annecim" diye cevap veririm.Dün akşam yine bana "üzüldün mü" diye sordu.
Ben de her zaman ki gibi "hayır annecim" dedim o bana dönerek "ağlak anneee" dedi ve gitti.
Ben tabi dumur oldum.Nasıl yani dedim.Demek çocuğum beni hep böyle görüyor.Ona göre ben ağlak vaziyette dolaşan bir tipim evde.Ve o da bana kendince yeterrrr dedi.
Bir inci de bir akşam uyku öncesi yaşandı.Ben Damla'nın yanında yatıyorum.Bana dönüp "sırtımı kaşısana ufaklık" dedi.Ben yine nasıl yani nooluyoruz falan oldum.Benim kızım henüz 4'e 3 varda.Bacaksız yani.Şimdiden bana ufaklık diyorsa bu kız, büyüdüğünde kesin bana cüce der.
