Annelik...

Allah'ım annelik nasıl bir duygudur ki evladına bakınca yüreğin sızlar.
Resimlerine bakınca inanılmaz bir özlem duyup, eve, onlara koşasın gelir.
Perşembe gününden beri Damla'm hasta.Ateşi yüksek.Ama bugün iyi çok şükür.
Günlerce ağzına lokma koymadı.Gözleri süzüldü.Bakışları değişti.
Bir kaç hafta önce Karya'cım da aynı şekilde hastalanmıştı.
O zaman evdeydim ve bloguma onun hastalığını detaylarıyla yazamamıştım.
Allah'ım sen yavrularımızı hasta etme noolursun.O kadar çaresi kalıyor ki insan.
Ne yapacağını bilemiyor.Neresi ağrıyor, ne derdi var bilemiyorsun ve bu çok kötü bir duygu.
Yetersizlik ve çaresizlik..İnsanı yiyip bitiren duygu bu.
Evladın orada acı çekerken, senin elinden hiç bir şey gelmiyor.
Kuzularım benim..
Canlarım..
Annelerinin melek kızları.
Sizi çok seviyorum iki tanelerim...
Siz bizim hayatımıza anlam katan, yaşamımıza neden olan varlıklar oldunuz.
İyi ki geldiniz ve iyi ki hayatımıza girdiniz..
Babanız ve ben sizi o kadar çok seviyoruz ki bunu kelimelere döküp anlatmak imkansız.